#025. Όταν μεγαλώσεις, μπορείς να κάνεις ότι θέλεις στο σπίτι, όταν εγώ και η μαμά σου λείπουμε.

Αρκεί να μην μου πειράξεις το laptop. Πάρε δικό σου.
Και αν πάρει φωτιά το σπίτι,
κάλεσέ με μόνο στην περίπτωση που μας κόψανε το νερό
και έχει απεργία ΚΑΙ η Πυροσβεστική...

8 comments:

Naf said...

...και όχι στο κρεβάτι μου...

Spy said...

(ήρθε ο συντηρητικός της οικογένειας...)

vague said...

Καταλαβαίνετε φυσικά ότι αυτό το μπλογκ μπορεί μια μέρα να το μετανιώσετε, έτσι;
:))))

vague said...

Την ύπαρξή του εννοώ...

Απαιτήστε τουλάχιστον να μη χρησιμοποιηθεί επιλεκτικά. Μιλάω εκ πείρας (και χωρίς γραπτά - σκεφθείτε τι έχετε να αντιμετωπίσετε εσείς).

Spy said...

Εσείς δηλαδή είστε σίγουρη ότι δεν θα μετανιώσετε για την ύπαρξη του δικού σας;
Επίσης scripta manent. Εκεί την πατήσατε., Χε, χε, χε... :)

vague said...

Εγώ δεν δίνω οδηγίες, κύριε...

Ειδικά αυτό που λέτε εδώ, πολύ φοβάμαι ότι θα αναγκαστείτε να το συμπληρώσετε με ένα παράθεμα 367 εξαιρέσεων. Εκτός αν με την κυρία Spy σκέφτεστε να χτιστείτε στους μεσότοιχους.

Spy said...

Με την κυρία Spy έχουμε συμφωνήσει ότι οι τοίχοι είναι τοίχοι, και οι άνθρωποι είναι άνθρωποι. Και οι δύο συντελεστές αυτής της εξίσωσης έχουν αδύναμα σημεία.
Ας αναλάβουν οι τοίχοι τις ευθύνες τους, και οι άνθρωποι το ίδιο.

Χε, χε...

Kος Μηδενικός said...

Naf μου...το κρεβάτι αυτό έχει άλλη χάρη... χαχαχα!!!